Hakuna Matata, what a wonderful phrase

Hakuna Matata, ain’t no passing craze

It means no worries for the rest of your days

It’s our problem free philosophy, Hakuna Matata

maandag 9 september 2013

On a Sunny Sunday


Op deze zondagochtend werd door Margriet en mij de Walmart bezocht want ik wilde wat te doen hebben voor in de pool. Nog even gekeken op internet wanneer de Walmart open gaat op een zondag maar dat was een Nederlandse reactie want de Walmart op die locatie is "gewoon" 24/7 open! TomTom was niet nodig want ik wist nog where to go.


De Walmart begint al in Haloween sferen te komen.


Nadat we onze pool-spullen gevonden hadden, kozen we nog wat uit voor de lunch. Maar dat werden gewoon broodjes en niet onderstaand lekkers.



Indien geen interesse in touchdown cookies of hello Kitty, er waren ook voldoende bruids- en verjaardagstaarten.
Met onze nieuwe spulletjes en lunch reden we terug naar de villa. En daar werden de speeltjes gelijk uitgetest.



En natuurlijk even bubbelen.


Na genoeg wateractie gingen we opweg naar de Premium Outlets. Er werden wat noodzakelijkheden aangeschaft voor vooral Margriet. En Marianne, ik heb nog even gekeken of er wat leuks bij Burberry voor je bij was maar zelfs in de aanbieding is een portemonnee hier 600 dollar. In geen 600 jaar!


Van de outlets reden we verder naar The Peabody, het eenden hotel. Dit is de laatste maand dat de eenden nog te zien zijn want het hotel wordt overgenomen door Hyat. We parkeren de auto in de garage en lopen naar de ingang van het hotel.


Alles is in het teken van de eenden.


We bestellen een drankje en vragen gelijk een (gratis) uitrijkaartje voor de garage.



Met uitzicht op de fontein met de eenden, lezen we op het servetje de legende nog eens.


De eenden vinden het allemaal prima en gaan hun gangetje.




Dan is het tijd en vertelt de Duckmaster het verhaal over de eenden.


Het trappetje wordt geplaatst en de eenden rennen over de rode loper naar hun lift.




Wij pakken direct de tegenoverliggende lift naar verdieping R zodat we net voor de eenden op deze verdieping aankomen. De dame die op onderstaande foto tegen de muur aanstaat had de eenden bijna nog vertrapt in haar poging zo snel mogelijk uit de weg te gaan. De eenden gingen alleen precies de kant op waar zij naar toe liep. Wat ons weer wat extra tijd gaf want die beesies hebben blijkbaar heel veel zin naar hun nachtverblijf te gaan. De kleine hulp-duckmasters (op de foto achter de Duckmaster) konden de eenden niet bijhouden.


En ze nemen een aanloop buiten op het terras naar hun nachtverblijf.


De Duckmaster vertelt nog van alles over de eenden en beantwoord vragen terwijl de eenden zelf genieten van het lekkers en het water in hun verblijf.


Wil je de eenden nog zien dan moet je deze maand nog gaan. Volgens de Duckmaster is het uitgesloten dat de eenden blijven als het hotel over is genomen door Hyat. De eenden horen echt bij de Peabody en bij geen een enkel andere hotelketen. Op 1 oktober is het einde show voor de Duckies. En vergeet geen uitrijkaartje te vragen (krijg je gratis bij een drankje) want anders betaal je 14 dollar parkeerkosten.

Nu we toch in de buurt zijn, besluiten we bij The Cheesecake Factory in de Mall at Millenia wat te gaan eten.


 We kunnen binnen 10 minuten aan tafel en zitter lekker in een ruime booth. De drankjes zijn hier altijd mega.


Oke hier volgt de foodporn:

Shrimp (zou spicy zijn maar voor onze begrippen totaal niet)

Taco's (saus was wel spicy)
 En natuurlijk nemen we een toet!


O o o wat is dat lekker maar machtig. Het lukt echt niet om alles op te krijgen maar we komen een heel eind.


Volgens de omschrijving zouden wij vanaf onze villa het Disney vuurwerk moeten kunnen zien (we hebben het al wel gehoord). Als hen de tuin in wil om dit te gaan bekijken, zit er iemand voor de deur. En deze bezoeker was echt MEGA. Nou zijn wij dol op beessies en vooral als er een vachtje omzit. Maar in het geval van spinnen ligt dat net een beetje anders, liefst zo klein mogelijk en zeker geen vachtje. Gelukkig hebben we heldhaftige Margriet mee, die met gevaar voor eigen leven het beest buiten de lanai heeft gezet.

Hij was echt heel groot en had lichtgevende ogen.
Om het blog wat minder spannend af te sluiten, als laatste de foto van de nieuwe Vera Bradley tassen van Margriet.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten